Een jaar geleden was ik mij aan het voorbereiden op de preventieve buikoperatie. Ik schreef er nog een blog over. Nu, begin 2020, zit ik toch in het medische circuit. Afgelopen september kreeg ik te horen dat ik borstkanker heb. En hoezeer ik ook geloof in een gezonde leefstijl en de helende kracht ervan; bij acute ziekte kun je maar beter inzetten op de huidige middelen die er zijn in West Europa.
Chemo
Omdat ik als BRCA1- gendraagster een verhoogd risico op borstkanker (en ook eierstokkanker) heb, liet ik vanwege een standaardcontrole in september een mammografie maken. Toen ik teruggeroepen werd om een punctie af te laten nemen kreeg ik al snel in de gaten dat het mis was. Ik had geen klachten gehad en toch werd er een tumor van 1,5 centimeter gevonden. Met uitzaaiing in de okselklieren.
Het plan: eerst chemo zodat de tumor kleiner wordt en gemakkelijker te opereren. De ‘standaard’ chemokuur bij borstkanker duurt 2 x 12 weken en omvat 16 x een dosis chemo. Daarna worden de borst en de okselklieren verwijderd en volgt nog bestraling.
Geen spijt
Of ik verkeerde keuzes heb gemaakt? Nee, dat vind ik niet. Ik wist al op mijn 26e van het verhoogde risico en heb nooit in mijn gezonde borsten willen laten snijden. Ik had gedacht misschien pas rond mijn 60e levensjaar borstkanker te krijgen -het risico bedraagt 60 – 80% voor het 70e levensjaar- en om dan al 30 jaar zonder rond te lopen ging mij te ver. Helaas openbaarde het zich nu al, op mijn 39e. Bizar genoeg: precies dezelfde leeftijd die mijn moeder had toen ze het kreeg.
Begrijp mij niet verkeerd; elke BEWUSTE keuze die een gendraagster maakt is voor haar de juiste. En er zijn flink wat variaties te bedenken: van preventief amputeren tot en met het niet laten onderzoeken van erfelijk risico. Alle variaties komen voor binnen de moeders kant van mijn familie.
Heftig proces
En sjee.. wat komt er veel kijken bij dit ziekteproces. Van mezelf ben ik positief ingesteld en leid ik een actief en sportief leven. Daarin word ik wel op de proef gesteld. Want het gaat uiteindelijk om een verraderlijke ziekte die ook nogal eens eindigt met de dood. En ik lever steeds iets meer in qua activiteiten.
Ik ben niet zozeer bang voor de dood, maar wel voor schadelijke effecten op de lange termijn door al die giftige stoffen in mijn lijf. Ik gebruikte totaal geen medicijnen en krijg nu een half jaar lang een toxisch middel toegediend waardoor ik zelf toxisch ben en voorzichtig met mijn omgeving om moet gaan. En door een aantal bijwerkingen heb ik afstand genomen van mijn geliefde sport volleybal en heb ik hardlopen teruggebracht naar wandelen.
Ook op zakelijk gebied kan ik niet anders dan op de rem. In januari heb ik nog een workshop gegeven. Dat gaf energie, maar kostte nog meer. Op zijn vroegst kan ik volgende maand weer wat plannen gaan maken. Zorgen voor mezelf is nu echt prio nummer 1.
Medische wereld
De gesprekken die ik heb met mijn medisch oncoloog en de verpleegkundigen ervaar ik als lastig als het aankomt op medicijngebruik. Het zijn over het algemeen erg lieve en betrokken mensen. Als ik aangeef klachten te hebben (bijvoorbeeld een pijnlijke huid of darmklachten), dan is de eerste vraag: “krijg je er al wat voor”?
Westers medisch personeel is medicijn- gericht geschoold en dat maakt deze gesprekken lastig voor mij. Want buiten de chemo gebruik ik het liefst zoveel mogelijk natuurlijke middelen en zo weinig mogelijk extra medicatie (lees: toxinen voor je lijf). Je kunt ook zoveel bereiken met specifieke voeding, beweging en ontspannen.
Wist je dat je voorafgaand aan de chemo via het infuus 2 tot 4 verschillende soorten pre-medicatie krijgt, ter bestrijding van de bijwerkingen van de chemo? Ik ben in het begin vreselijk misselijk geweest waardoor er extra medicatie is ingezet. Toen ik daarnaast mijn angsten onder ogen ging zien en ook ademhalings- en ontspanningsoefeningen in ging zetten nam ook de misselijkheid af.
Wat mij nog meer helpt
Gelukkig heb je als patiënt in de huidige zorgomgeving veel inbreng. Ik blijf kritische vragen stellen over de noodzaak van bepaalde medicatie en ingrijpen. Wat voor mij werkt en wat de informatie vanuit het ziekenhuis veel minder benadrukt:
- Dicht bij mijzelf blijven. Mezelf afvragen: voelt de situatie goed aan? Zo niet, is het angst of intuïtie die spreekt?
- Dagelijks minimaal 30 minuten de frisse lucht in. Wandelen, joggen, fietsen, wat er maar mogelijk is. Ook als ik me belabberd voel.
- Detoxen 1: Adempauzes om de ademhaling terug naar de buik brengen. En een specifieke oefening à la Wim Hof.
- Detoxen 2: Voeding. Onbewerkt voedsel en veel water drinken. Gember, kurkuma, citroen, blauwe bessen, groene thee en peterselie zijn voorbeelden van natuurlijke ontstekingsremmers. Ik slik vitamine D en probiotica bij.
- Detoxen 3: Bewegen om afvalstoffen af te voeren en zuurstof in het lichaam te brengen. Ik heb yoga aan het wandelen en fietsen toegevoegd.
- Detoxen 4: Acupressuur. De eerste dagen na de chemo doe ik aan self healing met gebruikmaking van de drukpunten in mijn oren en hals.
- Ontspannen. Voor mij is dat mediteren + goed slapen + mindful in het NU verblijven.
- Vertrouwen en dankbaarheid blijven ervaren.
In het ondergaan van dit lange en onzekere proces geef ik aandacht aan lichaam en geest. Want dat is de holistische aanpak en daar geloof ik in; voor een ander en voor mezelf.
1 Op de 7 vrouwen krijgt ooit in haar leven borstkanker. In 40% van de gevallen wordt borstkanker veroorzaakt door een ongezonde leefstijl. Het RIVM heeft op de website alle factoren omschreven die de kans op borstkanker verhogen.
Ik hoop dat ik met mijn persoonlijke inzichten lotgenoten en ook medisch personeel kan ondersteunen in het aangaan van de k-ziekte die kanker heet! In deze tijd van ‘rustig aan’ ben ik alvast begonnen met het uitbreiden van mijn kennis 😉
Zorg goed voor jezelf <3
